|
Mojy zyciy
Urodziyłak siy w bystrzańskiej dolinie
na góralskiej ziymi, w gazdowskiyj rodzinie.
Leci mojy zyciy jak tyn śniyg po zimiy
lecom mojy roki jak woda po rynniy.
Siedym klas skońcone, pisać, licyć umiym
a ze studiów nimom, nikt tymu nie winiyn.
Wdzięcnok jest rodzicom ze mi zyciy dali
- Być dobro dlo ludzi - tak mi powiadali.
Cięzko pracowali, jo im pomogałak
grabić, kopać grule to syćkok umiała.
Mój brat był nojstarsy, jo drugo z ośmiorga.
Siostra i brat w jedyn dziyń odeśli do Boga.
Siedym lat mi było, pryndkok zapomniała
znów po poru rokak śmierć dwóch braci zabrała.
Widocniy tak Bóg kcioł, czworo nos ostało
i tak na tyj ziymi zyciy uciykało.
I tocy siy dalyj, zakiel zdrowiy słuzy
prosze Matkę Bozom, oby jak najdłuzyj.
To Ona mym zyciym zawse kierowała,
to Ona natchniyniy do pisanio dała.
Dziękujym ci Matko, w Tobiy mocno wierze
bo te mojy słówka som juz na papierze.
Dopiero mi teroz przysła myśl do głowy
kiebyk mogła cofnąć zyciy do połowy.
Antonia Łacek "Majcher"
Rys. Wojciech Kois
powrót > wiersze
|
