Mojy zyciy
Urodziyłak siy w bystrzańskiej dolinie na góralskiej ziymi, w gazdowskiyj rodzinie. Leci mojy zyciy jak tyn śniyg po zimiy lecom mojy roki jak woda po rynniy.
Siedym klas skońcone, pisać, licyć umiym a ze studiów nimom, nikt tymu nie winiyn. Wdzięcnok jest rodzicom ze mi zyciy dali - Być dobro dlo ludzi - tak mi powiadali.
Cięzko pracowali, jo im pomogałak grabić, kopać grule to syćkok umiała. Mój brat był nojstarsy, jo drugo z ośmiorga. Siostra i brat w jedyn dziyń odeśli do Boga.
Siedym lat mi było, pryndkok zapomniała znów po poru rokak śmierć dwóch braci zabrała. Widocniy tak Bóg kcioł, czworo nos ostało i tak na tyj ziymi zyciy uciykało.
I tocy siy dalyj, zakiel zdrowiy słuzy prosze Matkę Bozom, oby jak najdłuzyj. To Ona mym zyciym zawse kierowała, to Ona natchniyniy do pisanio dała.
Dziękujym ci Matko, w Tobiy mocno wierze bo te mojy słówka som juz na papierze. Dopiero mi teroz przysła myśl do głowy kiebyk mogła cofnąć zyciy do połowy.
Antonia Łacek "Majcher"
![](/images/stories/nb/zp/2009/2009_05_13/01/dziewieciornik.png)
Rys. Wojciech Kois
powrót > wiersze
|