Jan Paweł II

 

16 Maja 2006 roku przy Kościele Parafialnym w Nowem Bystrem zostało poświęcone popiersie Sługi Bożego Jana Pawła II. Pominik autorstwa p. Wasilewskiego z Krakowa powstał dzieki staraniom duszpasterza parafii oraz parafian z Nowego Bystrego, a także naszych rodaków w USA. Poświęcenia pomnika dokonał ks. biskup Jan Szkodoń.

Na cokole pomnika umieszczono słowa Ojca św. Jana Pawła II
"Nie lękakajcie się głosić Ewangelii krzyża"

Kanada_01

Papież Jan Paweł II w trakcie pielgrzymki do Kanady 25.06.1989 roku

 fot. zuma/newspix.pl

LATA MŁODZIEŃCZE 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  • 18 maja 1920 - Karol Wojtyła przychodzi na świat w Wadowicach
  • 1938 - matura i rozpoczęcie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim
  • 1 września 1939 – Karol Wojtyła przerywa studia
  • 1940-41 – przyszły papież pracuje fizycznie w kamieniołomach w Krakowie
  • 1940 – powstają dwie sztuki teatralne: „Jeremiasz” oraz „Hiob”


PRACA DUSZPASTERSKA

  • 1942 – Karol Wojtyła wstępuje do Seminarium Duchownego w Krakowie
  • 1942 – rozpoczęcie studiów na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • 1944 - rozpoczęcie pracy nad dramatem „Brat naszego Boga” (o bracie Albercie Chmielowskim)
  • 1946 – ukończenie studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • 1 XI 1946 - święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy
  • 1946 – ukazuje się poemat Karola Wojtyły pt. „Pieśń o Bogu ukrytym”
  • 1946–48 – studia teologiczne w Rzymie
  • 1948 – powrót do Polski, objęcie wikariatu w parafii Niegowić w Małopolsce
  • 1949-51 – objęcie wikariatu parafii św. Floriana w Krakowie, studia na Wydziale Teologicznym UJ, doktorat z teologii moralnej
  • 1950 – ukończenie pracy nad „Bratem naszego Boga”
  • 1953 – habilitacja z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, wykłady z etyki społecznej w Seminarium Duchownym
  • 1954 – wykłady z filozofii i teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
  • 4 lipca 1958 – otrzymuje tytuł biskupa tytularnego Ombi
  • 28 września 1958 – przyjęcie sakry biskupiej
  • 1960 – ukazuje się sztuka „Przed sklepem jubilera”
  • Czerwiec 1962 – objęcie funkcji krakowskiego wikariusza kapitulnego
  • 30 grudnia 1963 – mianowanie na arcybiskupa metropolitę krakowskiego
  • 8 marca 1964 – ingres na Wawel
  • 29 maja 1967 – podniesienie do stopnia kardynała
  • 1975 – ukazuje się drukiem książka „Rozważania o śmierci”


LATA PONTYFIKATU

  • 16 października 1978 – wybór Karola Wojtyły na papieża, przyjęcie imienia Jan Paweł II
  • 1 stycznia 1979 - XII Światowy Dzień Pokoju, papież wygłasza orędzie pt. "Osiągniemy pokój, wychowując do pokoju"
  • 21 stycznia – 1 lutego 1979 – pierwsza podróż zagraniczna papieża do Dominikany, Meksyku i na Wyspy Bahama
  • 2-10 czerwca 1979 – pierwsza pielgrzymka do Polski (Warszawa, Gniezno, Częstochowa, Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Wadowice, Oświęcim-Brzezinka, Nowy Targ). W Warszawie Jan Paweł II wygłasza słynne kazanie „Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”
  • Wrzesień-październik 1979 – podróż do Irlandii i Stanów Zjednoczonych
  • 2 października 1979 - przemówienie na forum ONZ w Nowym Jorku
  • 1979 - publikacja poematu „Myśląc ojczyzna”
  • 1979 – ukazuje się pierwsza encyklika - „Redemptor hominis”
  • 28 - 30 listopada 1979 - pielgrzymka do Turcji
  • 1980 – publikacja drugiej encykliki pt. „Dives in misericordia”
  • 2 - 12 maja 1980 - pielgrzymka do Afryki: Zairu, Konga, Kenii, Ghany, Górnej Wolty i Wybrzeża Kości Słoniowej
  • 30 maja - 2 czerwca 1980 - podróż do Francji
  • 2 czerwca 1980 - przemówienie w siedzibie UNESCO w Paryżu
  • 30 czerwca - 12 lipca 1980 - pielgrzymka do Brazylii
  • 15 - 19 listopada 1980 - podróż do Republiki Federalnej Niemiec
  • 15 stycznia 1981 – papież przyjmuje na audiencji w Watykanie Lecha Wałęsę
  • 16 - 27 lutego 1981 - pielgrzymka do Pakistanu, na Filipiny, wyspę Guam, do Japonii i USA (Alaska)
  • 9 maja 1981 – Jan Paweł II powołuje Papieską Radę ds. Rodziny
  • 13 maja 1981 – Ali Agca strzela do papieża na Placu św. Piotra w Rzymie
  • 1981 – encyklika „Laborem exercens”
  • 18 grudnia 1981 – papież otrzymuje list od gen. Wojciecha Jaruzelskiego, który tłumaczy w nim przyczyny wprowadzenia stanu wojennego
  • 12 - 19 lutego 1982 - afrykańska pielgrzymka do Nigerii, Beninu, Gabonu i Gwinei Równikowej
  • Maj 1982 – podróż do Fatimy w Portugalii (papież dziękuje Matce Boskiej za ocalenie 13 maja 1981 roku)
  • 28 maja - 2 czerwca 1982 - podróż do Wielkiej Brytanii
  • 10 - 13 czerwca 1982 - pielgrzymka do Brazylii i Argentyny
  • 15 czerwca 1982 - podróż do Szwajcarii
  • 29 sierpnia 1982 - wizyta w San Marino
  • 15 września 1982 - Jan Paweł II przyjmuje na prywatnej audiencji Jasera Arafata
  • 28 września 1982 – spotkanie z Dalajlamą
  • 10 października 1982 – kanonizacja błogosławionego męczennika o. Maksymiliana Kolbe
  • 31 października - 9 listopada 1982 - wizyta w Hiszpanii
  • 24 lutego 1983 - publikacja książki Andre Frossarda "Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II"
  • 2 - 10 marca 1983 - pielgrzymka do Kostaryki, Nikaragui, Panamy, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Belize i na Haiti
  • 16 - 23 czerwca 1983 - druga pielgrzymka do Polski (Warszawa, Niepokalanów, Częstochowa, Poznań, Katowice, Wrocław, Góra Świętej Anny, Kraków)
  • 14 - 15 sierpnia 1983 - papież przebywa w Lourdes (Francja)
  • 10 - 13 października 1983 - pielgrzymka do Austrii
  • 27 grudnia 1983 - spotkanie w rzymskim więzieniu z zamachowcem Ali Agcą
  • 2 - 12 maja 1984 - podróż do Korei Południowej, Papui-Nowej Gwinei, ma Wyspy Salomona, do Tajlandii
  • 12 - 17 czerwca 1984 - pielgrzymka do Szwajcarii
  • 9 - 21 września 1984 - podróż do Kanady
  • 10 - 13 października 1984 - pielgrzymka do Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej (Dominikana i Portoryko)
  • 1985 – encyklika „Slavorum Aposotli”
  • 26 stycznia - 6 lutego 1985 - pielgrzymka do Wenezueli, Ekwadoru, Peru, Trynidadu i Tobago
  • 31 marca 1985 - Jan Paweł II ustanawia Międzynarodowy Dzień Młodzieży
  • 11 - 21 maja 1985 - podróż do Holandii, Luksemburga i Belgii
  • 8 - 19 sierpnia 1985 - pielgrzymka do Togo, Wybrzeża Kości Słoniowej, Kamerunu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Kenii i Maroka
  • 8 września 1985 - krótka wizyta do Liechtensteinie
  • 1986 – ukazuje się encyklika „Dominum et vivificantem”
  • 31 stycznia - 11 lutego 1986 - podróż do Indii
  • 13 kwietnia 1986 - papież w rzymskiej Synagodze Większej
  • 1 - 8 lipca 1986 - papieska pielgrzymka do Kolumbii i na Wyspy Świętej Łucji
  • 6 września 1986 - apel wystosowany do mieszkańców Europy, Jan Paweł II wzywa do jedności i pokoju
  • 1 października 1986 - papież podpisuje dokument Kongregacji Nauki Wiary "O duszpasterstwie osób homoseksualnych
  • 4 - 7 października 1986 - podróż do Francji
  • 27 października 1986 - Światowy Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu z udziałem 47 delegacji kościołów chrześcijańskich i 13 religii niechrześcijańskich
  • 18 listopada - 1 grudnia 1986 - podróż do Bangladeszu, Fidżi, Nowej Zelandii, Australii i na Seszele
  • 13 stycznia 1987 - papież przyjmuje na audiencji Wojciecha Jaruzelskiego
  • 20 lutego 1987 - spotkanie z matką Mehmeta Ali Agcy
  • 1987 – encyklika „Redemptoris Mater”
  • 31 marca - 13 kwietnia 1987 - podróż do Urugwaju, Chile, Argentyny
  • 30 kwietnia - 4 maja 1987 - wizyta w RFN i beatyfikacja s. Teresy Benedykty od Krzyża - Edyty Stein, męczenniczki z Auschwitz
  • 8 - 14 czerwca 1987 - kolejna podróż do Polski (Warszawa, Majdanek, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynia, Gdańsk, Częstochowa, Łódź)
  • 10 - 21 września 1987 - pielgrzymka do USA i Kanady (papież spotyka się z chorymi na AIDS)
  • 3 - 7 grudnia 1987 - papież spotyka się z prawosławnym patriarchą Konstantynopola Dimitriosem I
  • 1987 – ukazuje się druga encyklika w tym samym roku – „Sollicitudo rei socialis”
  • 7 - 19 maja 1988 - podróż do Urugwaju, Boliwii, Peru i Paragwaju
  • 14 czerwca 1988 - papież przyjmuje na audiencji Dalajlamę
  • 19 czerwca 1988 - kanonizacja 117 męczenników wietnamskich
  • 23 - 27 czerwca 1988 - papieska wizyta w Austrii
  • 10 - 19 wrześia 1988 - podróż do Afryki (Zimbabwe, Botswana, Lesotho i Mozambik)
  • 8 - 11 października 1988 - wystąpienie w Parlamencie Europejskim i Trybunale Praw Człowieka (w trakcie pielgrzymki do Francji)
  • 6 lutego 1989 - Jan Paweł II przyjmuje w swoich apartamentach prof. Andrieja Sacharowa, laureata Pokojowej Nagrody Nobla
  • 20 kwietnia 1989 - spotkanie z delegacją NSZZ "Solidarność" i z Lechem Wałęsą
  • 28 kwietnia - 6 maja 1989 - kolejna afrykańska podróż (Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi)
  • 27 maja 1989 - audiencja dla prezydenta USA George'a Busha
  • 1 - 10 czerwca 1989 - pielgrzymka do Norwegii, Islandii, Finlandii, Danii i Szwecji
  • 19 - 21 sierpnia 1989 - wizyta w Hiszpanii, papież bierze udział w Światowym Dniu Młodzieży w Santiago de Compostela
  • Wrzesień 1989 - Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie
  • 6 - 16 października 1989 - podróż do Korei Południowej, do Indonezji i na Mauritius
  • 20 października 1989 - watykańska audiencja dla premiera Tadeusza Mazowieckiego
  • 25 stycznia - 1 lutego 1990 - podróż do krajów afrykańskich: Republiki Zielonego Przylądka, Mali, Gwinei-Bissau, Burkina Faso i do Czadu
  • Luty - kwiecień 1990 - wznowienie stosunków dyplomatycznych z Republiką Węgierską, ZSRR i Czechosłowacją
  • 21 i 22 kwietnia 1990 - pielgrzymka do Czechosłowacji
  • 6 - 14 maja 1990 - pielgrzymka do Meksyku
  • Maj 1990 - wznowienie stosunków dyplomatycznych z Rumunią
  • 25 - 27 maja 1990 - wizyta na Malcie
  • 27 sierpnia 1990 - audiencja dla Lecha Wałęsy
  • 1 - 10 września 1990 - podróż do Afryki (Tanzania, Burundi, Rwanda i Wybrzeże Kości Słoniowej)
  • 18 listopada 1990 - audiencja dla Michaiła Gorbaczowa
  • 6 grudnia - wznowienie stosunków dyplomatycznych z Bułgarią
  • 1990 – encyklika „Redemptoris missio”
  • Styczeń 1991 - Jan Paweł śle listy do światowych przwódców w sprawie naoiętej sytuacji w Zatoce Perskiej
  • 5 lutego 1991 - audiencja dla prezydenta RP Lecha Wałęsy
  • Marzec 1991 - papieski list do Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie wojny w Zatoce Perskiej
  • 13 kwietnia 1991 - mianowanie hierarchii Kościoła rzymskokatolickiego w Rosji, na Białorusi i w Kazachstanie
  • 10 - 13 maja 1991 - podróż do Portugalii
  • 1 - 9 czerwca 1991 - podróż do Polski (Koszalin, Rzeszów, Przemyśl, Lubaczów, Kielce, Radom, Łomża, Białystok, Olsztyn, Włocławek, Płock, Warszawa)
  • 13 - 20 sierpnia 1991 - druga część pielgrzymi do Polski (Kraków, Wadowice, Częstochowa), podróż na Węgry (od 17 sierpnia)
  • 8 września 1991 - papież ogłsza dzień modlitw o pokój w Jugosławii
  • Październik 1991 - listy do biskupów Chorwacji oraz do do patriarchy Kościoła prawosławnego w Serbii
  • 12 - 21 października 1991 - podróż do Brazylii
  • 8 grudnia 1991 - apel o pokój w rozpadającej się Jugosławii
  • 20 grudnia 1991 - audiencja dla prezydenta Republiki Rosyjskiej Borysa Jelcyna
  • 1991 – ukazuje się encyklika „Centesimus annus”
  • 8 lutego 1992 - nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Słowenią, Chorwacją i Ukrainą
  • 19 - 26 lutego 1992 - podróż do Senegalu, Gambii i Gwinei (Afryka)
  • 4 - 10 czerwca - kolejna podróż do Afryki (do Angoli, na Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą)
  • 25 czerwca 1992 - papież podpisuje nowy Katechizm Kościoła Katolickiego
  • 12 - 28 sierpnia 1992 - chory Jan Paweł II przebywa w poliklinice Gemelli w Rzymie
  • 9 - 14 października 1992 - podróż do Dominikany
  • 7 grudnia 1992 - prezentacja Katechizmu Kościoła Katolickiego
  • 2 lutego 1993 - Jan Paweł II pisze list do arcybiskupa Sarajewa w sprawie pogłębiającej się wojny w byłej Jugosławii
  • 3 - 10 lutego 1993 - kolejna pielgrzymka do Afryki (do Beninu, Ugandy i Sudanu) - spotkania z nosicielami wirusa HIV i z dziećmi chorymi na AIDS
  • 1 marca 1993 - list do Sekretarza Generalnego ONZ apelujący o położenie kresu wojnie na Bałkanach
  • 25 kwietnia 1993 - papieska pielgrzymka do Albanii
  • 12 - 17 czerwca 1993 - podróż do Hiszpanii
  • 2 lipca 1993 - badania kontrolne w rzymskiej klinice Gemelli
  • 28 lipca 1993 - papież podpisuje konkordat zawarty między Polską a Stolicą Apostolską
  • 1993 – papież pisze encyklikę „Veritatis splendor”
  • 9 - 16 sierpnia 1993 - podróż na Jamajkę, do Meksyku i USA
  • 4 - 10 września 1993 - wizyta na Litwie, Łotwie i w Estonii
  • 21 września 1993 - Jan Paweł II spotyka się w Watykanie z naczelnym rabinem Izraela Meirem Lauem
  • 11 - 12 listopada 1993 - papież przebywa w poliklinice Gemelli (zwichnięty staw barkowy)
  • 23 stycznia 1994 - papież przewodniczy Światowemu Dniu Modlitwy o Pokój na Bałkanach
  • 11 lutego 1994 - Jan Paweł II ustanawia Papieską Akademię Obrony Życia
  • 17 marca 1994 - audiencja dla premiera Izraela Icchaka Rabina
  • 8 kwietnia 1994 - papież odsłania odrestaurowany fresk "Sąd Ostateczny" Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej
  • 29 kwietnia - 27 maja 1994 - pobyt w poliklinice Gemelli (28 kwietnia papież łamie kość udową)
  • 19 maja 1994 - audiencja dla prezydenta Lecha Wałęsy
  • 8 września 1994 - papież modli się za pokój w Sarajewie (w tym dniu miał być z pielgrzymką w obleganym przez Serbów mieście, wizyta nie doszła jednak do skutku - z przyczyn bezpieczeństwa)
  • 10 - 11 września 1994 - podróż do Chorwacji
  • 19 września 1994 - ukazuje się książka Jana Pawła II pt. "Przekroczyć próg nadziei"
  • 26 grudnia 1994 - Jan Paweł II został ogłoszony przez magazyn "Time" Człowiekiem Roku 1994
  • 11 - 21 stycznia 1995 - pielgrzymka na Filipiny, do Papui-Nowej Gwinei, Australii i Sri Lanki
  • 1995 – encyklika „Evangelium vitae”
  • 1995 – ukazuje się encyklika „Ut unum sint”
  • 20 - 22 maja 1995 - pielgrzymka do Czech
  • 22 maja 1995 - krótka wizyta papieża w Skoczowie, Bielsku-Białej i w Żywcu (zorganizowana przy okazji wizyty w Czechach, pielgrzymka miała charakter nieoficjalny)
  • 30 czerwca - 3 lipca 1995 - papieska wizyta na Słowacji
  • 9 - 10 września 1995 - papież przebywa w Loreto na spotkaniu z młodzieżą
  • 14 - 20 września 1995 - kolejna podróż do Afryki (RPA, Kamerun, Kenia)
  • 5 października 1995 - Jan Paweł II przemawia na forum ONZ (przy okazji pielgrzymki do USA, 4-8 października)
  • 5 - 12 lutego 1996 - podróż do Gwatemali, Nikaragui, Salwadoru i Wenezueli
  • 14 kwietnia 1996 - podróż do Tunezji
  • 15 kwietnia 1996 - spotkanie z naczelnym rabinem Rzymu Elio Toaffą
  • 7 - 19 maja 1996 - podróż do Słowenii
  • 21 - 23 czerwca 1996 - pielgrzymka do Niemiec
  • 6 - 7 września 1996 - papieska wizyta na Węgrzech
  • 19 - 23 września 1996 - pielgrzymka do Francji
  • 6 - 15 października 1996 - Jan Paweł II znowu przebywa w klinice Gemelli w Rzymie
  • Listopad 1996 - papież świętuje 50-lecie święceń kapłańskich
  • 15 listopada 1996 - do księgarń trafia książka Jana Pawła II pt. "Dar i tajemnica"
  • 19 listopada 1996 - spotkanie z Fidelem Castro w Watykanie
  • 23 - 25 stycznia 1997 - wizyta w Watykanie ormiańskiego katolikosa Cylicji Arama Keszisziana
  • 7 kwietnia 1997 - papież przyjmuje prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego
  • 12 - 13 kwietnia 1997 - podróż do Bośni i Hercegowiny
  • 25 - 27 kwietnia 1997 - kolejna papieska wizyta w Czechach
  • 31 maja - 10 czerwca 1997 - pielgrzymka do Polski (Wrocław, Legnica, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowa, Zakopane, Ludźmierz, Kraków, Dukla, Krosno)
  • 2 - 6 października 1997 - podróż do Brazylii
  • 21 - 26 stycznia 1998 - papież leci na Kubę
  • Luty - marzec 1998 - ratyfikacja konkordatu z Rzeczpospolitą Polską, wymiana dokumentów konkordatowych
  • 21 - 23 marca 1998 - pielgrzymka do Nigerii
  • 12 czerwca 1998 - Jan PawełII przyjmuje w Watykanie Jasera Arafata - jako przywódcę Autonomii Palestyńskiej
  • 19 - 21 czerwca 1998 - kolejna pielgrzymka papieża do Asutrii
  • 2 - 4 października 1998 - Jan Paweł II w Chorwacji
  • 11 października 1998 - papież kanonizuje siostrę Teresę Benedyktę od Krzyża - Edytę Stein
  • 1998 – encyklika „Fides et ratio”
  • 22 - 27 stycznia 1999 - podróż do Ameryki Północnej (Meksyku i do Stanów Zjednoczonych)
  • 2 maja 1999 - Jan Paweł II beatyfikuje stygmatyka Ojca Pio z San Giovanni Rotondo
  • 7 - 9 maja 1999 - papież przebywa w Rumunii
  • 5 - 17 czerwca 1999 - kolejna wizyta Jana Pawła II w naszym kraju (odwiedza m.in. Gdańsk, Pelplin, Licheń, Warszawę, Bydgoszcz, Toruń)
  • 5 - 9 listopada 1999 - Jan Paweł II w Indiach i Gruzji
  • 24 - 25 grudnia 1999 - w Wigilię o północy papież otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra na znak otwarcia Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
  • 18 stycznia 2000 - nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
  • 24 - 26 lutego 2000 - papież pielgrzymuje na górę Synaj
  • 12 marca 2000 - Dzień Przebaczenia. Wyznanie win popełnionych przez ludzi Kościoła, Jan Paweł II przeprasza m.in. Żydów za prześladowania
  • 20 - 26 marca 2000 - pielgrzymka do Ziemi Świętej
  • 12-13 maja 2000 - papież beatyfikuje w Fatimie (Portugalia) dwójkę wizjonerów: Franciszka i Hiacyntę Marto
  • 18 czerwca 2000 - Jan Paweł II otwiera w Watykanie 47. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny
  • 31 października 2000 - św. Tomasz More patronem polityków i rządzących
  • 6 stycznia 2001 - Jan Paweł II zamyka uroczystości Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
  • 4-9 maja 2001 - podróż do Grecji, Syrii i na Maltę (śladami św. Pawła z Tarsu)
  • 23 - 27 czerwca 2001 - wizyta na Ukrainie
  • 12 września 2001 - Jan Paweł II jednoznacznie potępia w trakcie audiencji generalnej ataki terrorystyczne w USA z 11 września
  • 22 - 27 września 2001 - pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii
  • 22 - 26 maja 2002 - Jan Paweł II odwiedza Azerbejdżan i Bułgarię
  • 24 lipca – 2 sierpnia 2002 - podróż do Kanady, Guatemali, Meksyku.
  • 16 czerwca 2002 - kanonizacja Ojca Pio
  • 16 - 19 sierpnia 2002 - pielgrzymka do Polski (Kalwaria Zebrzydowska, Kraków)
  • Wrzesień 2002 - w trakcie pobytu w letniej rezydencji Castel Gandolfo Jan Paweł II pisze poemat "Tryptyk Rzymski"
  • 6 października 2002 - kontrowersyjna kanonizacja Jose Marii Eskrivy de Balaguera, założyciela Opus Dei
  • 16 października 2002 - papież publikuje list „Rosarium Virginis Mariae” traktujący o różańcu maryjnym
  • 31 października 2002 - Jan Paweł II otrzymuje tytuł honorowego obywatela Rzymu
  • 2003 – ukazuje się ostania papieska encyklika “Ecclesia de eucharistia”
  • 13 lutego 2003 - spotkanie z głównym rabinem Rzymu Riccardem Di Segnia
  • Wiosna 2003 – na całym świecie ukazują się wydania „Tryptyku rzymskiego”
  • 22 marca 2003 – Jan Paweł II potępia wojnę w Iraku
  • Kwiecień 2003 – papież wyraża wolę odwiedzenia Rosji (ostatecznie do pielgrzymki nigdy nie dojdzie)
  • 3 - 4 maja 2003 – podróż do Hiszpanii
  • 6 - 9 czerwca 2003 - 100. pielgrzymka Jana Pawłą II - do Chorwacji
  • 22 czerwca 2003 - papieska podróż do Bośni i Hercegowiny
  • 28 - 29 czerwca 2003 - spotkanie z delegacją Patriarchy Ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja I w Rzymie
  • Lipiec 2003 – papież przebywa w Castel Gandolfo, światowe media piszą o złym stanie zdrowia Jana Pawła II
  • Wrzesień 2003 - zwierzchnik włoskiej wspólnoty żydowskiej Emmanuelle Pacifici zgłosił papieża do medalu Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata
  • 11 – 14 września 2003 – podróż na Słowację
  • Październik 2003 – polskie media zastanawiają się, czy Jan Paweł II otrzyma Pokojową Nagrodę Nobla
  • Styczeń 2004 – Jan Paweł II ogląda „Pasję” Mela Gibsona w swoich prywatnych apartamentach w Watykanie
  • 16 stycznia 2004 – papież mówi w trakcie spotkania z rabinami z Izraela, że antysemityzm jest grzechem ciężkim
  • 11 marca 2004 – Jan Paweł II potępia zamach terrorystyczny na dworcu Atocha w Madrycie
  • 5 – 6 czerwca 2004 – pielgrzymka do Szwajcarii
  • Czerwiec 2004 – papież ogłasza rok 2005 Rokiem Eucharystii
  • 15 – 16 sierpnia 2004 – Jan Paweł II przebywa w sanktuarium maryjnym w Lourdes we Francji
  • Sierpień 2004 – papież przekazuje ikonę Matki Bożej Kazańskiej Patriarchatowi Moskiewskiemu
  • Wrzesień 2004 – rusza produkcja filmu biograficznego o Karolu Wojtyle w reżyserii Giacomo Battiato. Główną rolę gra Piotr Adamczyk.
  • Koniec grudnia 2004 – Jan Paweł II apeluje o solidarność z ofiarami tsunami w Azji Południowo - Wschodniej
  • Styczeń 2005 – stan zdrowia papieża pogarsza się z dnia na dzień
  • Styczeń 2005 – Watykan odwołuje papieskie spotkania
  • 9 lutego 2005 – Jan Paweł II nie bierze udziału w uroczystościach Środy Popielcowej
  • Luty 2005 – światowe media spekulują, czy papież powinien ustąpić ze stanowiska, dyskusja wokół tematu ewentualnego następcy Jana Pawła II
  • Luty – marzec 2005 – papież podupada na zdrowiu, dwukrotnie przebywa w klinice Gemelli, lekarze dokonują zabiegu tracheotomii
  • Luty - marzec 2005 – na całym świecie ukazują się przekłady nowej książki papieża pt. „Pamięć i tożsamość”
  • 6 marca 2005 – papież błogosławi wiernych z okna swojego apartamentu w Watykanie (przed drugim powrotem do kliniki)
  • 16 marca 2005 – papież pojawia się w oknie w Watykanie
  • Wielkanoc 2005 – papież nie bierze bezpośredniego udziału w uroczystościach Wielkiego Postu i Zmartwychwstania Pańskiego
  • 27 marca 2005 – Jan Paweł II udziela w Wielką Niedzielę milczącego błogosławieństwa „Urbi et Orbi”
  • 30 marca 2005 – papież odżywiany jest przez sondę bezpośrednio do żołądka
  • 31 marca 2005 – Jan Paweł II przechodzi w nocy ciężki zawał, po reanimacji odmawia przewiezienia do kliniki Gemelli
  • 1 kwietnia 2005 – Ali Agca deklaruje, że modli się za Jana Pawła II, za głowę Kościoła Katolickiego modlą się również polscy muzułmanie, na Placu Św. Piotra czuwa ponad 10 tys. ludzi, do Watykanu od rządów wielu państwa spływają depesze z życzeniami powrotu do zdrowia i wytrwałości, za papieża modlą się wyznawcy wielu odłamów chrześcijaństwa

2 kwietnia 2005 roku – papież Jan Paweł II umiera w Watykanie

Wpisany przez Zbigniew Sikora

 

 1997 r. Kasprowy Wierch

Ojciec św. wymienia nazwy wszystkich tatrzańskich szczytów widocznych z tego miejsca

W górach bliżej do Boga


Jan Paweł II na Podhalu

Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 odwiedził Nowy Targ:

-"Człowiekowi potrzebne jest piękno krajobrazu" - powiedział o górach papież Jan Paweł II, podczas mszy św. w Nowym Targu 8 czerwca 1979 r. Mówił o Tatrach, które w ciągu dziesięcioleci wędrówek stały się "Jego górami". 

Papież Jan Paweł II przybył na Podhale jeszcze dwukrotnie:

  • podczas pielgrzymki do Polski w 1983 odwiedził Zakopane Dolinę Chochołowską
  • podczas pielgrzymki do Polski w 1997 odwiedził Zakopane - Ludźmierz
W trakcie odpoczynku w Zakopanem 6 czerwca 1997 roku Papież udał się do Morskiego Oka a następnie Ojciec Święty w towarzystwie metropolity krakowskiego kardynała Franciszka Macharskiego odwiedził pustelnię św. Brata Alberta na Kalatówkach. W tym dniu wyjeżdża też kolejką na szczyt Kasprowego Wierchu skąd podziwia panoramę Tatr i wspomina swoje wycieczki w góry oraz zjazdy na nartach. 

Podczas  swojego potyfikatu Papież odwiedzał wiele wspaniałych zakątków świata, jednak ze szczególną radością udawał się w tereny górzyste gdzie wielokrotnie organizowano dla niego chwile odpoczynku.
010203
Kardynał Karol Wojtyła podczas górskiej wycieczki i na narciarskiej wyprawie na Kasprowy Wierch

5pielgrzymka_6jp2_gory-001jp2_gory-002jp2_gory-003jp2_gory-004jp2_gory-005jp2_gory-006jp2_gory-007jp2_gory-008
jp2_gory-009jp2_gory-010jp2_gory

Zakopane Wielka Krokiew 6 czerwca 1997
Homilia Jana Pawła II wygłoszona podczas Mszy św. w Zakopanem


Drodzy bracia i siostry!
Spotykamy się dzisiaj w tym wielkim zgromadzeniu liturgicznym u stóp krzyża na Giewoncie, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dziękuję Bożej Opatrzności, że dane mi jest obchodzić tę uroczystość w Ojczyźnie, wraz z wami pod Krokwią, na Podhalu - drodzy Bracia i Siostry - z wami, którzy wiernie przechowujecie w waszej religijności cześć dla tajemnicy Serca Jezusowego. Kościół w Polsce miał duży wkład w starania o wprowadzenie uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa do kalendarza liturgicznego. Był to wyraz głębokiego pragnienia, aby wspaniałe owoce, jakie przynosiła ta pobożność, pomnażały się w życiu wiernych w całym Kościele. I tak też się dzieje. Jakże wdzięczni winniśmy być Bogu za wszystkie łaski, których doznajemy za przyczyną Serca Jego Syna! Jakże wdzięczni jesteśmy za to dzisiejsze spotkanie! Czekaliśmy na nie długo. Od dawna już zapraszaliście Papieża, a było to przy różnych okazjach, zwłaszcza w czasie waszych częstych pielgrzymek do Wiecznego Miasta. Pamiętacie zapewne, jak wam mówiłem wówczas, że trzeba mieć cierpliwość, że trzeba zostawić Bożej Opatrzności odwiedziny Zakopanego. Podczas mojej pielgrzymki na Słowację, w Lewoczy, czytałem napis, jaki przygotowaliście: Zakopane czeka! Zakopane wita! I dzisiaj możemy powiedzieć, że Zakopane się doczekało i ja się doczekałem. Bóg tak rozrządził, Matka Boża z Lewoczy doprowadziła Papieża do Zakopanego.

Pozdrawiam was wszystkich, zwłaszcza mieszkańców Zakopanego. Pozdrawiam także drogich mojemu sercu górali podhalańskich. Słowa szczególnego powitania kieruję do waszego metropolity kardynała Franciszka, do księdza biskupa toruńskiego, który dzisiaj tutaj raduje się beatyfikacją swojej diecezjanki, do wszystkich biskupów polskich z księdzem Kardynałem Prymasem na czele, wszystkich biskupów uczestniczących w tej uroczystości z poza Polski. Pozdrawiam kapłanów, braci i siostry zakonne, a zwłaszcza siostry albertynki i siostry pasterki, dla których ten dzień ma szczególną wymowę. Słowa pozdrowienia kieruję do burmistrza Zakopanego i władz samorządowych Podhalan. Dziękuję za ten wymowny hołd Podhalan, zawsze wiernego Kościołowi i Ojczyźnie. Na was zawsze można liczyć! Dzięki składajmy Bogu za ten dzień, który Pan uczynił dla nas. W duchu tej wdzięczności pragnę wspólnie z wami - drodzy Bracia i Siostry - rozważyć wielką tajemnicę Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dobrze, że możemy to uczynić na trasie mojej pielgrzymki związanej z Kongresem Eucharystycznym we Wrocławiu. Całe bowiem nabożeństwo do Serca Pana Jezusa i wszystkie jego przejawy są głęboko eucharystyczne.


Będą patrzeć na Tego, którego przebili
 (J 19,37). Oto słowa, które przed chwilą usłyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii. Święty Jan Ewangelista tym proroczym cytatem kończy swój opis męki i śmierci Chrystusa na krzyżu. Wiemy z tego opisu, że w Wielki Piątek przed świętem Paschy Żydzi prosili Piłata, aby wszystkim trzem ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała (por. J 19,31). Tak też żołnierze uczynili w stosunku do obu złoczyńców ukrzyżowanych z Jezusem. Gdy zaś podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią otworzył Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda (J 19,33-34). Był to dowód śmierci. Żołnierze mogli zapewnić Piłata, że Jezus z Nazaretu zakończył życie. Natomiast św. Jan ewangelista w tym miejscu widzi potrzebę jakby szczególnego uwiarygodnienia. Pisze tak: Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. I równocześnie stwierdza, że w tym przebiciu Chrystusowego boku wypełniło się Pismo. Mówi ono bowiem: Kość jego nie będzie złamana, a na innym miejscu: Będą patrzeć na Tego, którego przebili (J 19,35-37). Ten ewangeliczny zapis stoi u podstawy całej tradycji kultu Serca Bożego. Tradycja ta rozwinęła się szczególnie od XVII wieku, w związku z objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque . Nasze stulecie jest świadkiem intensywnego rozwoju nabożeństwa do Serca Chrystusowego, o czym świadczy wspaniała Litania oraz dołączony do niej Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Sercu Bożemu, a także Akt Wynagrodzenia Najświętszemu Sercu. To wszystko przeniknęło głęboko naszą polską pobożność, stało się udziałem wielu wiernych, którzy czują potrzebę wynagradzania Sercu Jezusowemu za grzechy ludzkości, a także poszczególnych narodów, rodzin i osób.


Będą patrzeć na Tego, którego przebili
 - te słowa kierują nasz wzrok ku krzyżowi świętemu, ku drzewu krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata. Nauka bowiem krzyża, która jest głupstwem dla świata, dla nas jest mocą Bożą (por. 1 Kor 1,18). Rozumieli to dobrze mieszkańcy Podhalan. I kiedy kończył się wiek XIX, a rozpoczynał się współczesny, ojcowie wasi na szczycie Giewontu ustawili krzyż. Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec można, że ten jubileuszowy krzyż patrzy w stronę Zakopanego i Krakowa, i dalej: w kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po Bałtyk. Chcieli wasi ojcowie, aby Chrystusowy krzyż królował w szczególny sposób w tym pięknym zakątku Polski. I tak się też stało. To wasze miasto rozłożyło się, rzec można, u stóp krzyża, żyje i rozwija się w jego zasięgu – Zakopane i Podhale. Mówią o tym przydrożne kapliczki pięknie rzeźbione i z troską pielęgnowane. Chrystus towarzyszy wam w codziennej pracy i na szlakach górskich wędrówek. Mówią o tym kościoły tego miasta, te stare, zabytkowe, kryjące w sobie całą tajemnicę ludzkiej wiary i pobożności, a także te nowe niedawno powstałe dzięki waszej ofiarności, jak chociażby parafialny kościół św. Krzyża, w parafii w której się znajdujemy. Umiłowani Bracia i Siostry, nie wstydźcie się tego krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka, która w krzyżu znalazła swój najgłębszy wyraz. Miłość zawsze kojarzy się z sercem. Apostoł skojarzył ją właśnie z tym Sercem, które na Golgocie zostało przebite włócznią setnika. W Nim objawiła się do końca miłość, którą Ojciec umiłował świat. Umiłował tak, że Syna swego Jednorodzonego dał (J 3,16). W tym przebitym Sercu znalazł zewnętrzny wyraz ten wymiar miłości, który jest większy od jakiejkolwiek miłości stworzonej. W Nim objawiła się miłość zbawcza i odkupieńcza. Ojciec jak czytamy Syna swego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16). I dlatego św. Paweł pisze: zginam moje kolana przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi (por. Ef 3,14) - zginam, ażeby wyrazić wdzięczność za objawienie miłości Ojca w odkupieńczej śmierci Syna. Zginam kolana zarazem, aby Bóg według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka (Ef 3,16). Serce to właśnie człowiek wewnętrzny. Serce Syna Bożego staje się dla Apostoła źródłem mocy wszystkich ludzkich serc. Wszystko to zostało wspaniale oddane w wielu wezwaniach Litanii do Serca Pana Jezusa.


Jezusowe Serce stało się źródłem mocy dla dwóch kobiet, które dziś Kościół wynosi do chwały ołtarzy. Dzięki tej mocy osiągnęły one szczyty świętości. Maria Bernardyna Jabłońska - duchowa córka św. brata Alberta Chmielowskiego, współpracownica i kontynuatorka jego dzieła miłosierdzia - żyjąc w ubóstwie dla Chrystusa poświęciła się służbie najuboższym. Kościół stawia nam dzisiaj za wzór tę świątobliwą zakonnicę, której dewizą życia były słowa: dawać, wiecznie dawać. Zapatrzona w Chrystusa szła wiernie za Nim, naśladując Go w miłości. Chciała zadośćuczynić każdej prośbie ludzkiej, otrzeć każdą łzę, pocieszyć choćby słowem każdą cierpiącą duszę. Chciała być dobrą zawsze dla wszystkich, a najlepszą dla najbardziej pokrzywdzonych. Ból bliźnich moich jest bólem moim mawiała. Wraz ze św. bratem Albertem zakładała przytuliska dla chorych i tułaczy wojennych. Ta wielka heroiczna miłość dojrzewała na modlitwie, w ciszy pobliskiej pustelni na Kalatówkach, gdzie przez jakiś czas przebywała. W najtrudniejszych chwilach życia - zgodnie z zaleceniami jej duchowego opiekuna - polecała się Najświętszemu Sercu Jezusa. Jemu ofiarowała wszystko, co posiadała, a zwłaszcza cierpienia wewnętrzne i udręki fizyczne. Wszystko dla miłości Chrystusa! Jako przez wiele lat przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Posługujących Ubogim III Zakonu św. Franciszka - albertynek, nieustannie dawała swoim siostrom przykład tej miłości, która wypływa ze zjednoczenia ludzkiego serca z Najświętszym Sercem Zbawiciela. To Serce Jezusa było jej umocnieniem w heroicznej posłudze najbardziej potrzebującym. I dobrze, że jest tu beatyfikowana, w Zakopanem, bo to jest zakopiańska święta. Chociaż nie pochodzi stąd, ale tu się rozwinęła duchowo do świętości przez Kalatówki po pustelnię brata Alberta. W tym samym czasie, w zaborze pruskim, Maria Karłowska prowadziła prawdziwie samarytańską działalność pośród kobiet, które doznały wielkiej nędzy materialnej i moralnej. Jej święta gorliwość szybko pociągnęła za sobą grono uczennic Chrystusa, z którymi założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Sobie i swym siostrom taki wyznaczała cel: Mamy oznajmiać Serce Jezusa, to jest tak z Niego żyć i w Nim, i dla Niego, abyśmy się stali do Niego podobnymi i aby w życiu naszym On był widoczniejszy, aniżeli my sami. Jej oddanie Najświętszemu Sercu Zbawiciela zaowocowało wielką miłością do ludzi. Odczuwała ciągle nienasycony głód miłości. Taka miłość, według błogosławionej Marii Karłowskiej, nigdy nie powie dosyć, nigdy nie zatrzyma się na drodze. Unoszona jest bowiem prądem miłości Boskiego Parakleta. Przez tę miłość wielu duszom przywróciła światło Chrystusa i pomogła odzyskać utraconą godność. Dobrze, że ona beatyfikowana jest w Zakopanem, bo ten krzyż z Giewontu patrzy na cała Polskę, patrzy i na Północ, i na Pomorze i na Płock. Wszędzie tam, gdzie żyją owoce jej świętości: siostry pasterki i ich służba potrzebującym. Umiłowani Bracia i Siostry, obie te heroiczne zakonnice, prowadząc w skrajnie trudnych warunkach swoje święte dzieła, ujawniły w pełni godność kobiety i wielkość jej powołania. Objawiły ów geniusz kobiety, który przejawia się w głębokiej wrażliwości na ludzkie cierpienie, w delikatności, otwarciu i gotowości do pomocy, i w innych zaletach ducha właściwych kobiecemu sercu. Urzeczywistnia się on często bez rozgłosu, a przez to bywa nieraz nie doceniany. Jakże potrzeba go dzisiejszemu światu, naszemu pokoleniu! Jakże potrzeba tej kobiecej wrażliwości na sprawy Boże i ludzkie, aby nasze rodziny i całą społeczność wypełniało serdeczne ciepło, życzliwość, pokój i radość! Jakże potrzeba tego geniuszu kobiety, aby dzisiejszy świat docenił wartość ludzkiego życia, odpowiedzialności, wierności; aby zachował szacunek dla ludzkiej godności! Takie miejsce wyznaczył bowiem Bóg kobiecie w swoim odwiecznym zamyśle, stwarzając człowieka mężczyzną i niewiastą na obraz i podobieństwo swoje.


Św. Paweł w Liście do Efezjan czyni jak gdyby wyznanie osobiste. Pisze: 
Mnie zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy (3,8-9). Tak więc poprzez Serce Jezusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego odczytujemy cały odwieczny Boży plan zbawienia świata. Serce Boże staje się niejako tajemniczym i życiodajnym centrum tego planu. W nim ten plan się wypełnia. Jak pisze Apostoł, wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna - zgodnie z planem , jaki powziął Bóg w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. W Nim mamy śmiały przystęp do Ojca z ufnością dzięki wierze w Niego (Ef 3,10-12).

Wszystko jest tutaj zawarte. Chrystus jest wypełnieniem Bożego planu odkupieńczej miłości. W mocy tego planu człowiek ma przystęp do Boga, nie tylko jako stworzenie do swojego Stwórcy, ale jako dziecko do Ojca. Chrześcijaństwo oznacza więc nowe stworzenie, nowe życie - życie w Chrystusie, przez którego człowiek może mówić do Ojca: Abba - Ojcze mój, Ojcze nasz. Jest więc uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa niejako wspaniałym dopowiedzeniem do Eucharystii, i dlatego Kościół, wiedziony głęboką intuicją wiary, obchodzi to święto Serca Bożego nazajutrz po zakończeniu oktawy Bożego Ciała. Wielbimy Ciebie, Chryste, nasz Zbawicielu Chryste, który ze swego kochającego Serca wylewasz na nas strumienie łask.
Dziękujemy Ci za te łaski, poprzez które zastępy świętych i błogosławionych mogły nieść światu świadectwo Twojej miłości. Dziękujemy za błogosławione siostry - Marię Bernardynę i Marię - które w Twoim kochającym Sercu odnalazły źródło swej świętości.




Serce Jezusa, Syna Ojca przedwiecznego- zmiłuj się nad nami.

Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy, przez Ducha świętego złożone- zmiłuj się nad nami.
Serce Jezusa, Boską Osobą w Słowach zjednoczony- zmiłuj się nad nami.
Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności- zmiłuj się nad nami.
Amen





Hołd Górali złożony Janowi Pawłowi II podczas Mszy św. pod Wielką Krokwią

6 czerwca 1997r.

Szczęśliwi i wdzięczni Bogu w Trójcy Jedynemu, iż wejrzał na niskość naszą, a Naród Polski wydźwignął, wyniósł w wielkim Synu gór naszych i zawołał do gór świętości niebieskich, pchnął na szlak zwycięstw nad złem, żeby grzechy, wady powy pędzać, by zakwitło miłością rodzinne szczęście, oczy dzieci i młodzieży były ufne, czyste, a życie mężczyzn, kobiet i starców mężne, owocne, pogodne wiarą.

Przeto dziękujemy, Ojcze Święty, żeś nas wydostał z czerwonej niewoli, a teraz chcesz i uczysz, jak dom ojczysty, polski, wysprzątać z tego, co hańbi, rujnuje, zniewala, gubi.

Dziękujemy za ojcowską i synowską troskę. Dziękujemy za modlitwy, upomnienia i ofiary Twoje, a w czymżeśmy Boga zdradzili i Ciebie zawiedli, zasmucili, przepraszamy. Przepraszamy za zwątpienie, niedochowanie wierności, nieodpowiedzialne korzystanie z daru wolności.

Przyrzekamy, jak ten krzyż na Giewoncie, mocno trwać w wierze i tradycji chlubnej przodków naszych, a Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego dochować. Jak ongiś książę Mieszko u zarania dziejów naszych ziemie polskie poddał Stolicy Apostolskiej, tak my, górale polscy, dzisiaj, dnia 6 czerwca Roku Pańskiego 1997 u stóp krzyża na Giewoncie, składamy hołd najukochańszemu Synowi gór, największemu z rodu Polaków, Papieżowi, Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, zawierzając nasze rodziny, nas samych i te góry nasze, świadomi, że On nam przed Bogiem i ludźmi największej krasy dodaje swoim świętym pasterzowaniem.

Pomóż nam, Ojcze Święty, swoim błogosławieństwem wydostać się z wszelkiej śmierci do życia miłością prawdziwą i tak przejść próg nadziei w nowe, trzecie Tysiąclecie.


Panie Boże, prowadź !